Wzorzec rasy

Gość

Wzorzec FCI nr 228 /27.01.2011/GB
CHART AFGAŃSKI
Wersja polska: luty 2011
Kraj pochodzenia: Afganistan
Patronat: Wielka Brytania
Data publikacja obowiązującego wzorca: 13.10.2010
Użytkowość: Chart.
Klasyfikacja FCI: Grupa 10 - Charty,
Sekcja 1 - Charty długowłose lub półdługowłose.
Bez prób pracy.
KRTÓKI RYS HISTORYCZNY:
Pierwsze charty afgańskie pojawiły się w Wielkiej Brytanii na początku XX
wieku; jeden z nich, o imieniu Zardin w wielkim stylu wygrał w roku 1907
wystawę w londyńskim Crystal Palce. Rasa ta nazywana jest niekiedy tazy, tak
samo jak podobna z wyglądu rasa rosyjska. Afgan jest jednym z najbardziej
znanych chartów, a pochodzi, jak wskazuje jego nazwa z gór Afganistanu. Z
pochodzenia pies myśliwski, będzie gonił zwierzynę, gdy trafi się okazja. Dziś
jest to przede wszystkim efektowny pies wystawowy, który musi łączyć siłę,
szlachetność i orientalny wyraz. Odznacza się długą, jedwabistą sierścią.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Afgan sprawia wrażenie siły i godności oraz połączonej mocy i szybkości.
Wysoko i dumnie nosi głowę.
ZACHOWANIE /TEMPERAMENT:
Orientalny wyraz jest typowy dla rasy. Afgan przeszywa nas wzrokiem. Jest
dumny i zachowuje się z dystansem, z pewną dozą porywczości.
GŁOWA:
Mózgoczaszka:
Czaszka: Długa, niezbyt wąska, guz potyliczny wydatny. Harmonijna, na
wierzchołku czaszki długi kosmyk włosów.
Stop: Niewielki.
Trzewioczaszka:
Nos: Pożądany czarny. Wątrobiany dopuszczalny u psów o jasnym
umaszczeniu.
Kufa: Długa, szczęki silne. Uzębienie: Mocne, idealny zgryz nożycowy. Uzębienie pełne i regularne.
Siekacze górne przykrywają dolne i są z nimi w ścisłym kontakcie, osadzone są
prostopadle w stosunku do szczęk. Zgryz cęgowy jest dopuszczalny.
Oczy: Najlepiej ciemne, ale kolor złoty nie jest wadliwy. Z wyglądu niemal
trójkątne, osadzone są nieco ukośnie - wewnętrzny kącik oka osadzony jest
nieco niżej niż zewnętrzny.
Uszy: Osadzone nisko i daleko z tyłu czaszki. Noszone płasko przy głowie,
porośnięte długim, jedwabistym włosem.
SZYJA:
Długa, mocna, umożliwiająca dumne noszenie głowy.
TUŁÓW:
Grzbiet: Prosty, średniej długości, dobrze umięśniony, lekko opadający ku
nasadzie ogona.
Lędźwie: Proste, szerokie, dość krótkie.
Zad: Guzy biodrowe dość wydatne i szeroko rozstawione.
Klatka piersiowa: Żebra są dość dobrze wysklepione, a klatka piersiowa
głęboka.
OGON:
Niezbyt krótki, nisko osadzony, tworzy pierścień na końcu. W akcji uniesiony.
Ozdobiony niezbyt obfitym włosem.
KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Łopatka: Długa, ukośna, mocne, dobrze umięśnione, ale nie przeładowana.
Ramię: Długie, pochyłe.
Łokcie: Widziane z profilu leżą na linii pionowej, poprowadzonej od kłębu.
Przylegające do tułowia, nie zwrócone ani na zewnątrz, ani do wewnątrz.
Przedramię: proste, o mocnym kośćcu.
Śródręcze: Długie i elastyczne.
Łapy: przednie silne i bardzo duże, długie i szerokie. Obficie porośnięte długim
i gęstym włosem. Palce wysklepione. Opuszki mocno oparte o ziemię.
KOŃCZYNY TYLNE:
Wygląd ogólny: Silne. Duża odległość między guzem biodrowym a piętą, zaś
odległość pomiędzy piętą a łapą jest stosunkowo niewielka.
Staw kolanowy: Dobrze kątowany.
Łapy: Długie, ale nie tak szerokie jak przednie. Porośnięte są długim i gęstym
włosem. Opuszki mocno oparte o ziemię.
CHODY:
Płynne, sprężyste, bardzo stylowe. SZATA:
Sierść: Włos długi, bardzo delikatny na bokach i żebrach, kończynach przednich
i kończynach tylnych. U dorosłych psów, począwszy od łopatek ku tyłowi
poprzez grzbiet i lędźwie tworzy się siodło, gdzie włos jest krótki i przylegający.
Od czoła włos ku tyłowi głowy jest długi, tworzy wyraźny jedwabisty kosmyk.
Na części twarzowej włos jest krótki. Uszy i kończyny porośnięte są obficie
włosem. Na śródręczu włos może być krótki. Włos powinien układać się
naturalnie. Jakiekolwiek ślady strzyżenia lub trymowania powinny być karane.
Umaszczenie: Wszystkie maści są dopuszczalne.
WIELKOŚĆ:
Idealna wysokość w kłębie psy: 68 do 74 cm
suki: 63 do 69 cm
WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako
wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie,
sprawność i dobre samopoczucie psa.
WADY DYSKFALIFIKUJĄCE:
 Agresja lub wyraźna lękliwość
 Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub zaburzenia charakteru
powinny być dyskwalifikowane.
N.B. Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra w pełni wyczuwalne
w mosznie.

by zkwp